Dans ederken ayaklarına yakın plan yapılan pop yıldızı sayısı bugün giderek azalıyor ve Justin Timberlake onların sonuncusu gibi duruyor. Nasıl derler, dans etmek ona yakışıyor.
Kapıda genel olarak gördüğüm manzara şu: Giyim kuşamda 80’ler modası hafiften geride kalıyor, ortam giderek 90’lardaymış gibi giyinen tiplerle dolu. Rengarenk desenli bol tişörtler, bol uzun gömlekler, grunge pantolonlar, boğazlı yüksek spor ayakkabılar. E konu Justin Timberlake olunca 90’lar normal. ‘N Sync dönemini yadeden çok fazla Justin Timberlake hayranı vardı ortalıkta.

İTÜ stadyumu tribünlerin arkasındaki bir iki sıra ve sahanın en arkasında nefes alınabilecek küçük boşluklar haricinde ağzına kadar doluydu. 90’lar kuşağının Justin Bieber’ının burada verdiği konserle karşılaştırıyorum. 80’liler çığlık attığında daha tok bir ses çıkıyor.
Justin Timberlake’in çok sayıda başörtülü hayranı da varmış meğer. Onlar saha içinde kalabalığın arasına karışmak yerine tribünde takılmayı tercih ettiler gördüğüm kadarıyla. Çılgınca dans etmek yerine elleriyle dizlerini dövüp tempo tutmayı tercih ettiler. Müzikte ayrı gayrı yok. Ne güzel.

Justin’li özçekim
Sahnede yaklaşık 25 kişilik bir ekip vardı. Sekiz vokalist, bir o kadar dansçı ve müzisyenler. Sahneye dair tek sorun belki de Justin Timberlake’in vokaliydi. Biraz geriden geliyordu. Ne gam, nasılsa herkes şarkıları ezbere biliyor.
Müzik yer yer bir rock konseri havasındaydı. Gitarlar ve davul ortamı inletti. Bana kalırsa pop, R&B sanatçıları rock’çıların yerini aldı sahnede ve Justin bunun iyi bir örneği.

Telefonlar tabii ki işbaşındaydı. Ama bu defa Justin selfie’leri (pardon özçekim) havalarda uçuştu. Sahneye arkanı dön, telefonu azıcık havaya kaldır (yukarıdan daha iyi görünürsün) ve bas düğmeye.
“Until The End Of Time”ı Soma’da hayatını kaybedenlere adadı ve büyük beğeni aldı Timberlake. Yaklaşık 30 bin telefon ışığı ortalığı aydınlattı. Şık bir hareketti.

Justin Timberlake turnedeki klasik setine bağlı kaldı. Bazı şarkıların yerini değiştirdi ama repertuardan çok şaşmadı. Çok sayıda şarkı çaldı ama çoğunu birbirinin içinde yorumladı, bir nevi potpuri mantığıyla geçti. Elvis Presley cover’ı “Heartbreak Hotel”in başında seyircinin müzik kulağını test etti ve “Türkiye’de ne çok Tennessee’li varmış” diyerek hayranlığını belirtti “Bayağı iyisiniz” dedi. Türkiye blues’u seviyor.

İşin ilginci Michael Jackson’ın “Human Nature” cover’ının tepki almaması. Türkiye Michael Jackson’ı unutmuş anlaşılan. Bir kez daha kanıtlanmış oldu, “Cry Me A River” en sevilen Timberlake şarkısı. Aah aah diye sağa sola sallanarak söylendi zamanında Britney Spears’den ayrıldığında ona yazdığı bu şarkı hep bir ağızdan.
İstanbul kurtlarını döktü, eğlendi, bu kadar derdin tasanın arasında güzel bir akşam geçirdi. İhtiyacımız varmış.
Not: Bu arada İTÜ Mustafa İnan Kütüphanesi’nde konser sırasında çalışan öğrenciler vardı. Bu ülkenin sırtı yere gelmez...