Pandemi dönemi ile birlikte çoğumuz kendimizi öncesine göre daha kaygılı, korku dolu ve belirsizlik içinde hissediyoruz. Bununla birlikte evde geçirilen zamanın artması, ev dışı aktivitelerin azalması, ilgi alanlarının ve sosyalleşmenin kısıtlanması, yalnızlaşma ya da tüm aile bireyleri ile birlikte sürekli bir arada olma, uyulması gereken sosyal mesafe kuralları ve giderek zorlaşan ekonomik durum gibi sebeplerle daha stresli hissediyoruz. Bu dönemde insanların fiziksel olarak güvende kalmaları için sarfedilen çaba kadar, zihinsel ve duygusal sağlıklarını korumalarına yardımcı olmak da oldukça önemlidir.

 Bu büyüklükte stresli bir durum ortaya çıktığında, genellikle insanların yeme davranışlarında önemli değişiklikler yaşandığı bilinmektedir. Duygusal yeme olarak da tanımlayabileceğimiz, öfke, üzüntü, hayal kırıklığı, utanç gibi birçok olumsuz duyguyla yemek yiyerek baş etmek özellikle bu dönemde ciddi bir artış gösterdi. Olumsuz duygularımızı bastırarak veya yatıştırarak bilinçli ya da bilinçsiz bir şekilde sıklıkla yemeye başlandı. Yeme davranışındaki bu değişimler aşırı yeme, tıkınırcasına yeme ya da kimi zaman ciddi kalori kısıtlaması şeklinde de gözlemlenebilir.

Stres ile birlikte yüksek düzeyde salgılanan kortizol hormonu, kişiyi şekerli, baharatlı ve yağlı gıdalara daha fazla yöneltmektedir. Yemek yeme isteğini tetikleyen en önemli faktör yeme anlarında beynin ödül mekanizmasını çalıştıran bir beyin nörokimyasalı olan dopamininin salgılanması ve mutlu hissettirmesidir. Ancak, aynı zamanda dopamin bağımlılıkların gelişmesinde de rol oynadığından duygusal yeme anlarında bu gıdalar tüketildiğinde bireyler tekrar aynı hazzı almak için bir bağımlılık daha geliştirmekte ve yeme davranışını sürekli olarak tekrar etmektedir.

Pandemi döneminde artan duygusal yemeye karşın neler yapılabilir?