Toplumsal Depresyon..!

Son zamanlarda nedense öfkeyle yatıp şiddetle kalkan bir toplum olup çıktık. Öylesine gelişti ve büyüdüki bu özelliğimiz , neredeyse selam verene bile şiddet uygulayacak boyuta eriştik.
Sabır yok...
Tahammül yok...
İzan yok...
Empati yok...
Yok da , yok..!
Toplumsal öfke girdabından geçerken , saygı ve sevginin de körermeye başladığını görebiliyoruz. Ben, sosyolog veya psikolog değilim. Fakat gözlemlerim, analizlerim ,hepimizin geldiği 'psikolojik travma '' noktasını görebiliyorum. Elbette bu konu uzmanların alanına girer. Üniversitelerin kesinlikle araştırması gereken ciddi bir konu.
Biz toplum olarak neden , niçin öfke yüklendik?
Ne oluyor bize?
Son günlerde özellikle toplu taşıma araçlarında cereyan eden şiddet, öfke ve sabırsızlığın sonucu değil mi ?
Kadın/ Erkak Şoförlere uygulanan darp, anlık öfkeye esir olmanın dışa vurmuş hali değil mi?
Peki neden böyle olduk...
Kannımca pek çok sebebi var;
1- Ekonomik
2- Sosyolojik.
3- Ailevi.
4-Eğitimsizlik.
5- Şiddete meyil.
6-Özenme, özendirilme.
Bu altı madde gazeteci Gül Akdemir olarak benim tespitlerim. Ama asıl değerlendirme dediğim gibi psikologların görevidir. Toplum bilimcileri kendi alanlarına giren 'Şiddet ve Öfke Kontrolü'' konularında nasıl bir değerlendirme yaparlar onu da bilemiyorum.
Ancak bildiğim , şahit olduğum gerçekler şunlar; Şiddete yatkın, sağ duyudan uzak, çabuk öfkelenen, sinir krizlarine giren, saygı ve sevgi modunu yitirmeye başlamış bir toplum olduk.
Maalesef; İyilik yapan birine teşekkür yerine yumuruk atan, yardımcı olana tekme sallayan, elimizden tutana kafa basan, hatır soranın gözünü oyan, adres sorana tetik düşüren, istediğimiz durakta durmayana uçan tekme sallayan bir nesil doğdu.
Toplumsal öfkenin kaynağına kesinlikle inilmelidir. Böyle giderse halk otobüslerinde çalışacak şoför, ticari taksilerde direksiyon sallayacak insan bulamayacağız.