Ah şu vefa..!

Nereden aklıma takıldıysa bir kaç gündür 'vefa' kelimesini irdeliyorum. Etrafımda olup biteni gördükçe , vefanın işlevliği daha çok ilgimi çekiyor. İstanbul'daki Vefa semtinden bahsetmiyorum . Zaten vefayı yerleşik semt olarak algılamak bile başlıbaşına vefasızlık ve dalga geçme biçimdir.
Oysa her insanın fıkratında vefa vardır. Önemli olan o vefayı ruhunda ve kişiliğinde taşıyabilmek değil midir? Öyledir öyle olmasına da , ancak maalesef günümüz şartları, çıkar ilişkileri , anlık menfatler çoğu zaman vefanın önüne geçebiliyor. Bu da benim hiç mi hiç onaylamadığım bir durumdur.
Çevremde o yüzden vefasız insanlara yer ayırmıyorum. Vefasızlara tahamül edemiyorum. Vefasız insan benim gözümde kaypak, yalancı , nankör , dönek insandır. Halbuki , Hz . Ali ne güzel demiş, 'Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum '' diye. İşte vefayı anlatabilecek en güzel ifade. Konfuçyüs'ün şu sözünü de unutmamak gerekir ; "Vefa ve samimiyet ilk prensiplerimiz olmalıdır."
Evet, özellikle biz zamane gençliği öyle bir yola çıktı ki; ne minnet, ne vefa duygularından dem vurur olduk. Büyüklerimizin her fırsatta kulağımıza küpe etmek istedikleri vefayı, elimizin tersiyle iten bir nesil doğdu. Halbu ki ; vefalı olmak, vefa duygusuyla yaşamak , ne kadar yüceltir insanı ancak bunu göremeyen insanlarla doldu ortalık. Vefanın orantısı da yok. Çok basit bir teşekkür kelimesi , bir tebessüm, bir hakkını teslim etme girişimi hepsi bu. İnkar, red, yok sayma edaları vefasızlığın kardeşleridir.
Peki neydi vefa?
Vefa, dostluk ve muhabbette sebat etme, sevgide süreklilik, bağlılık ve sadakat değil midir? Vefa, bir iyliği , yardımı , desteği , emeği, ve yola çıkılan insanı yolda bulduğuna değişmemek , unutmamak, unutturmamak değil midir?
Vefa, sevmek, sevdiğinin sevdiklerini sevmek, sevmediklerinden yüz çevirmektir. Vefa bir ömür sevdiğinin yolunda yürümektir. Vefa, insanları birbirine bağlayan, kaynaşmayı, bütünleşmeyi sağlayan yüce bir duygudur.
Vefa , sözünde durmaktır, ihtiyaç halinde yardım etmektir. Vefa, sevdiklerimizin sevinciyle sevinmek, iyi ve zor günlerde kenetlenmek, dimdik durmaktır. Vefa, zorda olan arkadaşa el uzatmak , sıkıntısına ortak olamak, işine destek olmaktır. Vefa çok şeydir, her şeydir.
Vefa nedir, bilir misiniz?
Hz. Mevlana'nın dedği gibi ; Vefa arkanda bıraktığını, giderken yaktığını yabana atmamandır. Vefa; dostluğun asaletine, sır dua sonrası verilen sözlere, hayallere ihanet katmamandır. Vefa; ötelerin sonsuz mükafatı karşısında, cehennemi hafife almaman, ulvi güzellikleri dünyaya satmamandır.
Unutmayın ; yaşam gülmeyi, sevgi hak etmeyi, vefa unutmamayı, dostluk sadık kalmayı bilenler içindir. Siz siz olun vefasız olmayın, vefasız insanlardan da uzak olun.