Bazı insanlarımızın on parmağında on marifet vardır. On marifete büyüteç tutup, yakınlaşarak bakarsak hemen hemen hepsinin de yarım yamalak marifetler olduğunu görmüş oluruz. Uzman olduğunu zannettiği bir marifetin üzerine gittiğini görünce insanın üzüldüğünü görürüz. Çünkü bir başka marifeti istediği marifetten daha iyi olduğunun farkında bile değildir.
Meslek seçerken yanıldığımız durum şudur; bir meslekte çok vakit harcamamızdır. Yanlış mesleğe yatırım yapmamız, hem zamanımızı hem de kazancımızı kaybetmemize neden olur. Misal mesleği öğretmen olan birisinin oyuncu olarak anılmasını daha çok ister, figüran olarak oynadığı rollerin etkisinden bir türlü çıkamaz. Ya da tam tersi de diyebiliriz. Oyunculukta çok iyidir ama o mesleği hiç önemsemez. Para kazanmadığı diğer meslek için ömrünü vermeye hazırdır, ona sorsanız. Belli mevkie gelemese de onu yine de mutlu eder. Hayatını ikame ettirdiği işinden konuşmayı değil de, diğer istediği yamalak olduğu meslek için konuşmaya can atar. Hemen hemen birçok insan aslında bu durumdadır. Genellikle sanatın bir dalını hayal edenler daha çoktur.
Sanattan para kazanmak çok zordur, asgari ücret bile bazılarına göre iyi paradır. Genellikle gönüllü aranır ve bedava oyunculuk, yazarlık yapılması hep beklenir. İşin ucunda para da olmayınca, insanların bu konularda konuşmak istememesi normaldir. “Tamam, oyunculuk yapıyorsun tiyatroda da kaç para kazanıyorsun?” sorusuna “Yok” dediğinizde, “Boş ver o zaman” der ve konuyu değiştirir. Para kazandırmayan sanat iş değildir, kimilerine göre. Deli derler, aklında sorunlarının olduğuna kanaat getirirler. Onlara göre işin ucunda para olmayınca, ne diye çaba gösterirler ki diye düşünürler. Almış olduğu hazzın ve hayata bağladığı enerjinin, mutluluğun, maneviyatın adı hiç geçmez.
İşi abartıp da yazar, oyuncu, şarkıcı, manken olmaya çalışanlar da vardır. Bu gibi insanlarda problemin ortaya çıktığı görülür. Uzman olduğu iş sadece birisi olur. Diğerlerini de yapabiliyor ama uzman gibi yapamadığı ortaya çıkıyor. Sadece yaptığını zannediyor. Manken, futbolcu gibi mesleklerden emekli olanlar başka bir mesleğe soyunurlar. Ancak o mesleği giyinmeleri zaman alır. Belli bir süre çıplak kalınca da eleştirilir.
Bu konu basit gibi görülse de hep yapılan yanlış hamlelerden kaynaklanır. Kendimize iyi bakarsak, yarım yamalak bir mesleği yapmaktansa on parmakta bir marifetin olması daha sağlıklı olur. O zamanda bedava meslek ile uğraşmamış olursunuz. Çevreniz tarafından eleştiri almaz, o konu ile konuşma gayretinizi sonlandırmış olursunuz.