Ben açıkçası bazı köpek sahiplerinden hiç haz etmem. Zor zapt ettiği kocaman köpeğinden korktuğumda bana trip atıyorlar. “Benim köpeğim uysaldır, bir şey yapmaz” derler ya da der gibi bakış atarlar. Tamam, belki de doğru söylüyorsun da sen neden uysal değilsin! Bazıları da size zorla sevdirtmek isterler. “Sev, ısırmaz abisi” derler. Isırıp ısırmaması konusunda merak sahibi değilim ve de onun abisi falan değilim!
Bilinmiş bir inancımız vardır, “Ne kadar korkarsanız korkun, köpek saldırdığında bunu pek belli etmeyin. Öylece sakin durun, o havlar havlar gider”. İnanın bunu çok denemek istedim, fakat bu bence hiç kolay olmuyor. Düşünsenize sakince karşısında duruyorsunuz ve ona “hayırdır birader birine mi benzettin?” diyorsunuz ve köpek şaşırıp kalıyor.
Köpek sahipleri de yolda karşılaşınca birbirlerinin köpeklerinin cinslerini merak ederler. Bunun yanıtlarını alınca da, “Tüh be çiftleştiremeyeceğiz” der bir taraf. Ne tuhaf bir durumdur. Durup dururken ne diye çiftleşsinler ki zaten? Bir de bunun tam zıttı vardır. Bunlar da hayvanlarını diğer hayvanlarla kavga ettirmeye bayılırlar. İki köpekte erkekse hemen birbirlerinin üzerine salarlar. Neden kardeş kardeş geçinmelerine müsaade etmezler, onu anlamış değilim.
Bazıları da köpeklerinin kulaklarının ve kuyruklarının uçlarından keserler. Sorduğunuzda size, “azman olsun diye kestim” derler. Bunlara vereceğim cevap tabi ki buraya yazılacak türden olmadığı için burada kesiyorum.