Mehmet Çiçek‘e Vefasızlık !

Yerel seçimleri, adayları, aday olmak için kendini parçalayanları bir tarafa bırakacağım. Bugün hiç biri umurumda değil.
Kendimde dahil, geçmişte bir çok insanın kana kana su içtiği bir çeşmeden, bir çınardan, bir insandan, bir dosttan bahsetmek istiyorum. Yıllar öncesinde bu çeşmeden bir yudum su içenlerin vicdanlarının harekete geçmesi için, dinlediğim sitemleri yansıtıp adreslerine göndermek istiyorum. Umarım insan hayatında ahde- vefa diye bir maneviyat olduğunun idrakine varırlar.
Zira gerçekler balçıkla sıvanmıyor.
Duygu dolu bir hayattan minik bir fotoğraf yansıtmak istiyorum. Tanıdık, bildik bir insanın yaşamından küçük bir kesit yansıtarak hayatın acımasızlığına dikkat çekmek derdindeyim. Bir de vefasızlığın nasıl yaygınlaştığına...
Öylesine yaygınlaşıyor ki vefasızlık; babayı oğuldan, anayı kızından, ağabeyi kardeşten ayırabiliyor.. Hele bir de, işin içine ‘maddiyat-bireysek çıkar’ giriyorsa; ne ahde-vefa kalabiliyor, ne de insani ilişkiler.
Hayatın gerçekleri bunlar...
Ders alınması gereken bir vefasızlık örneği.
Bayram günü eş dost ziyaretleri yaparken, dostluğumuz çok uzun yıllara dayanan bir dostu, arkadaşı, ‘’iyilik meleği’’ bir yareni ziyaret ettim..
Memet Çiçek’ti ziyaretine gittiğim.
Onu dinledikçe içim burkuldu, yüreğim parçalandı, kaderin sillesine hayıflandım. Lanet ettim istem dışı yazılan kadere.
Bilmeyenlere Memet Çiçek’i anlatayım, unutanlara da hatırlatayım kısaca..
Hacı Memet Çiçek..
Bir zamanlar sıradan bir esnaf olan Çiçekler Ailesi’ni parlak zekası, üretken beyni ve insani ilişkileri ile kısa sürede siyasi ve ticari alanlarda büyütüp geliştiren Memet Çiçek’tir. Bugün Gebze’de saygın ve etkin bir yere gelmişse Çiçekle Ailesi, bunun temelini Memet Çiçek atmıştır. Bugün Çiçekler Ailesi sanayici sıfatını kazanmışlarsa, siyaseten erk olmuşlarsa bunun mimarı da Memet Çiçek’tir...
Bugüne geldiğimizde Çiçek Ailesi’nin bir çok ferdini Gebze’de siyasette, sivil toplum kuruluşlarında, odalarda, ticarette üst noktalarda görüyorsak bunun sebebi de Memet Çiçek’in özverili çalışmalarıdır. Memet Çiçek gazetecilik ve radyoculuk yaparken bu aileyi hep zirveye taşıdı, taşımak için sorumluluk hissetti. Bu gelişmeleri ve Çiçek Ailesi’nin yükselişini çok yakından bilen bir gazeteci olarak yazıyorum bunları.
Ancak, ne yazık ki o gün Çiçek’le bir araya geldiğimde edindiğim intibalar hiçte iç açıcı değildi. Ailenin yükselişiyle Memet Çiçek’in dışlanışının paralel geliştiğini gözlemledim. Belli ki, Memet Çiçek gibi babacan adam tamamen basamak olarak kullanılmış, şimdi ise tek başına bırakılmış.
Uzun uzun izledim karşımda oturan Memet Çiçek’i. Aklar düşmüş saçına , sakalına. Yılların yorgunluğu çökmüş esmer tenine. Gözlerindeki fer gitmiş adeta, yediği dost ve akraba kazığından dolayı.
90’lı yıllarda medya idi..
Posta isimli günlük bir gazetenin sahibiydi.
Genç FM isimli radyoyu Gebze’ye kazandıran o idi.
Ticarette de aktifti. Yatırımları vardı. Tüm bunların yanında sevecen bir hayırsever, eli açık bonkör bir insandı. Gebze Basını’nda elini uzatmadığı pek az gazeteci vardı.
Yoksulun yanında, darda kalmışın Hızır’ı gibi yanı başındaydı.
O , Memet Çiçek’ti.
İki kız babası, iki kız torun sahibi, evine çok düşkün bir aile reisiydi. Fakir fukarayı giydiren, komşusu açken kendisi geceleri rahat uyuyamayan iş adamıydı.
Hacı idi.
O gün, o bayramlaşmada sitem dolu sohbetini dinlerken film şeridi gibi gözümün önüne geldi geçmişimiz. Bana sağladığı imkanları düşündüm. O tarihlerde verdiği gücü hatırladım. Ekmeğini bölüştüğü günleri düşündüm.
Ve şimdi karşımda duran bir çınarın; kardeş ve yakınlarının ihaneti ve vefasızlığı sonucu içine düştüğü çıkmazları gördüm. Psikolojisi sitem dolu sözlerle bir mıh gibi yüreğime oturdu. Ahde-vefa arıyordu sanki.
Çok fazla detaylara girmeyeceğim. Sevenleri üzülmesin diye ayrıntı vermeyeceğim. Ama şu kadarını yazmak benimde ona olan bir vefa borcumu karşılayabilir diye düşünüyorum.
‘’Memet Çiçek bugün birinci derce akraba ve dostlarının kalleşliği ve ihanetleri içinde boğuluyor.’’
‘Her şey benim olmalı, herkes benim elime bakmalı kompleksi ve zihniyetiyle en yakınlarına bile siyasi ve ticari entrikalar yapmaktan geri durmayanların getirdiği ‘sonu yaşamaktadır Memet Çiçek.
O gün, Memet Çiçek’le bir şeyi daha gördüm. Sevindirici bir şey. İnsanı insan yapan yaşama sevinci ve hedefleridir. İçinde eksik olmayan insan sevgisidir. Memet Çiçek’te bu duygular olanca gücüyle duruyor. Bunu da gördüm.
Ve o azim, o heves, o kararlılık uğradığı bir çok haksızlık ve dışlanmışlığı bile bir çırpıda söküp atabiliyor. ‘’Yıkılmadım ayaktayım’’ der gibi.
Ve hüzünlü sohbetin sonunda anlıyorum ki, her şeye rağmen Memet Çiçek aslanlar gibi dimdik ayakta ve yeni projeler geliştirmekle meşgul.
Hafızası kuvvetlidir Memet Çiçek’in. Düşmüş olduğu yalnızlığını kaleme almış. Kimden ihanet görmüşse ,’’Ona saygısızlık olur, kalbi kırılır’’ düşüncesiyle yüzlerine konuşmamış ama, cevapları kağıda dökmüş, bir kenara not almış.
Bir de şiir yazar olmuş.. Yüzlerce şiir.. Duygularını dizelemiş şiirin mısralarında. ‘’Birilerinin sırtına basarak ticaretin ve siyasetin zirvesinde olanların kulakları çınlasın’’ diye. Onu da paylaşayım istedim.

DOST DİYEMEDİM
Yaşım elli beş dedi dost bulamadım
Yanlışlardan ben kurtulamadım
Kime güvendiysem bir darbe yedim
Allah büyük, Allah büyük

Kardeş kardeşe düşünür hile
Yanlışa gideriz hep bile bile
Hakkımı yediler bol güle güle
Allah büyük, Allah büyük

Mal mülk yalandır Hakk’a inandım
Benim sahibim odur ona güvendim
Hesabımı ben ona havale etim
Allah büyük, Allah büyük

İhaneti gördüm ben bu hayatta
Olmak isterdim hep bir safta
Kardeş denilen şey eskidenmiş şimdi kaldı lafta
Allah büyük, Allah büyük

Kardeş kardeşe yapar mı bunu
Saf yerine koydular hep onu bunu
Böyle olacakmış bu garibin sonu
Allah büyük, Allah büyük