İlker Çakır’ı geri getirin.!

Daha önce yine Gebzespor’la ilgili bir yazımda belirtmiştim; spora , hele de futbola karşı uzaktan yakından ilgisi olmayan birisiyim. Fakat ne zaman ki İlker Çakır Gebzespor’un başına geçti , doğrudan futbol olmasa da Gebzespor ilgi alanıma girdi.

Zira Gebze’yi seven ve Gebze’mizin her alanda olduğu gibi futboluyla da zirve yapmasını isteyen Gebze’li bir gazeteciyim. İlker Çakır’da müthiş heves, olağanüstü performans ve yüksek çıtayı görünce heyecanımda arttı. O günden beri Gebzespor’u yakın markaja aldım.

Gelinen son noktaya ise üzüldüm.

İlker Çakır’ın görevinden istifa ettiğini öğrenince de hayal kırıklığı yaşadım. Gebze adına, yine bir  Gebze’li olarak  Gebzespor’un Çakır’sız istikbalini düşünerek üzüldüm.

Tüm bunlara geçmeden önce biraz gerilere  gideyim.

Çakır kulübün başına geçtiğinde bir gün aradı ve tesisleri gezmemizi teklif etti. Davete icabet ettim.

Bir yandan hummalı bir inşaat çalışması , diğer yandan yeni baştan restorasyon vardı kulüp binasında. Soyunma odları dökülüyordu, duş denen yerin sadece adı duştu. Fareler cirit atıyordu. Yatakhanelere kedileri koysanız kalmazdı, yataklar pislikten yağ bağlamıştı. Tuvaletlerin duvarlarına neredeyse herkes kendi isimlerini dışkılarıyla yazmıştı. Öylesine pislik içinde bir tesisi eline almıştı Çakır. Bu ziyaretten on gün sonra tekrar gittim. İlk gördüğüm tesisle şimdi ki arasında inanılmayacak bir değişim vardı. İnsana ve futbolcuya verilen değerin izlerini görüyordum. Yatakhanelerde  pırıl pırıl yeni yataklar, her yer boya badana olmuş, seramik döşemeler en kalitelisinden döşenmiş, odalara  tv’ler asılmış, mini buzdolapları, klimalar. Gördüklerim karşısında inanamamıştım.

‘Paranın gücü, görev aşkıyla birleşince neler oluyor meğer’’ diye geçirmiştim içimden.

Çakır’ı arayıp tüm içtenliğimle kutlamıştım.. ‘’İşte Gebze’ye ve Gebzespor’a yakışacak tesis. Eline, fikrine, iradene, cesaretine sağlık’’ demiştim. O tesisi gördükten sonra Gebzespor adına umutlanmıştım.

Öyle ya, kulübü düze çıkaracak, kendisini Gebze’ye adayacak biri lazımdı, cesaret örneği sergileyecek biri.. Ve o biri biraz da ‘deli ‘ olmalıydı. Ve  o deli İlker Çakır’dı. Üstelik eşi Serap Çakır’la sadece ellerini değil bedenlerini koymuşlardı taşın altına.

Sonra neler mi oldu?

Gebzepor otobüs sahibi oldu.

Bini aşkın taraftar Gebzespor formasına kavuştu.

Kulübün elektrik, su borçları ödendi.

Deplasmana gidecek para bulamayan  futbolcular,  en lüks otellerde kalmaya başladı.

Kulübün futbolculara olan birikmiş  borçları sıfırlandı, pirim alacakları ödendi.

Futbolcunun gözü bir şey de kalmadı. Yemeğin alasını, taraftarın paşasını gördüler. Gebzespor stadı tarihi boyunca ilk defa 17 bin taraftarı misafir etti. Ulusaldan yerele, yazılıdan görsele medyanın her biri  ‘’Gebzespor’’ demeye başladı.

Elbette tüm bunlar parayla olacak şeylerdi ve o parayı İlker Çakır Gebzespor’a feda etmişti. Üstelik helal ederek. Miktarı  tahmin etmek mümkün. Bilmem kaç milyon lira.

Bugün geldiğimiz nokta ise….

İlker Çakır’ın istifası ve yalnızlığa itilip, Gebze erkince sahip çıkılmaması.

İlker Çakır’ı son aylarda daha çok tanıdım. Gebze aşığı birisi olduğunu bilirim. Siyasetten uzak, sadece hizmet adamı olduğuna şahidim. Üstelik Gebze adına servetini denize dökecek kadar bir deli olduğunu da  inandım.

Hiç uzatmayacağım.. Çok net ve kısa yazacağım.

Söylemek istediğim şu;  Çakır , Gebze’yi yönetenlerden  gördüğü vefasızlıktan dolayı  ''haklı olarak'' görevini bıraktı. Gebzespor'u maddi-manevi omuzlayan ve düzlüğe çıkaran Çakır'a  maalesef 'Gebze erki'' destek olamadı, yalnız bıraktılar. Gebzespor , Çakır gibi bir babayiğidi  bir daha zor bulur .

O nedenle;  kimliğiniz , makamınız, kariyeriniz, cüsseniz, mesleğiniz ne olursa olsun, gidin İlker Çakır’ı geri getirin.

Getirin ki, Gebze kazansın.