Gazeteye mühür vurmak

Ercan Kurt’u uzun zamadır tanırım. Hem de çok iyi tanırım. Yüreği güzel bir insandır. Karadeniz Uşağı’dır. Merttir, harbidir, cesaretlidir, gözükaradır, dost canlısıdır. Adam’dır.

Yemişliğimiz içmişliğimizde çoktur.

Şimdi ona, ‘Nereden bulaştın bu gazeteciliğe?’’ diye sorsanız, alacağınız cevap nettir.

‘’Kanıma Sarıçam girdi’ der.

Ki, doğruyu söyler.

Sanıyorum on beş yıl  önceydi. Kurt, matbaacılıkla hayatını idame ettirirken, muntazam bir grafiker olmanın getirdiği yeteneklerini kullanıp, fotoğrafları kağıt üzerinde adeta dans ettiriyordu.

Yaratıcı bir arkadaştı..

Öyleki Temmuz’un ortasında matbaayı sel bastıracak (!) kadar meziyet sahibiydi.

Rahmetli Coşkun Orhan vardı.. Evlattı benim için. Ercan Kurt’la teknik konularda paslaşırken beni de tanıştırmıştı. O gün bugün Kurt’la ‘adaş’tan öte ‘kardaş’ ilişkisi doğdu kendiliğinden.

Dostlukların boyutu test edilmez. Akışıyla  gelişir herşey.

Gecenin bir vakti Bolu Dağı’na çıkmışlığımızda olmuştur, Bulgaristan’a çay içmeye gitmişliğimizde. Yan bakana racon kesmişliğimizde olmuştur, kollarımızı sıvayıp namaz kılmışlığımızda.

Yaklaşık on gündür olup biteni izliyorum. Ercan Kurt’un Çayırova Gazetesi’nin kapısına kilit vurulmasını takip ediyorum. Hakan Avcı’nın haklı feryatlarına kulak kabartıyorum, Yılmaz Işık’ın haykırışlarını duyuyorum.

Konu artık Ercan Kurt ve ekip arkadaşlarından çıkmıştır. Özgür ve doğru gazeteciliğin onur savaşı olduğu kadar, mesele; basının ülke meselesine dönmüştür. Çayırova halkının meselesi olmuştur. Öyle bakmak gerekir bu saatten sonra.

Fakat  asl olan  madalyonun iki yüzünü görmektir.

Diğer bir yüzü de Çayırova Belediye Başkanı Şevki Demirci tarafıdır.

Şevki Demirci’yi de iyi tanırım. Severim de. Siyasi kararlılığını, farklı uygulamalarını,  sıradışı duruşunu takdir ederim. Lakin Kurt’la olan yemişliğim içmişliğim gibi bir boyut yok aramızda. Hatta başkanlığı kazandığında tebrik ziyaretine gittiğimde bir çayını bile içmek nasip olmamıştır. Yine de önemsediğim ve Çayırova’da iz bırakacağına inandığım bir siyasetçidir.

‘’İz bırakacak’ derken yanlış anlaşılmasın, şu an bıraktığı  iz’den bahbetmiyorum. Zira, basın üzerinde bıraktığı iz’in yöntemi de yanlış, uygulama şekli de.

Çünkü;

Önceki günler sosyal paylaşım sitesinde de yazdığım gibi ; ‘’Mevkuteleri kapatmak, yayınlarını durdurmak/teşebbüs etmek, ofis ve bürosuna mühür vurmak belediye ukdesinde değildir. Belediye, mevkutelerin imalathanesini (matbaa) denetlemek, çalışma ruhsatı vermek veya iptal etmekle yetkilidir.

Şevki Demirci’yi aramıştım bu olaylar patlak verdiğinde. Uzun uzun konuştuk mevzuyu. Gölge’de haberleştirmiştik Demirci’nin değerlendirmesini.

İşin karşılıklı siyasi çekişmesinde değilim. O ayrı bir konu. Kamuoyu şunu biliyor; 30 Mart öncesi Çayırova Gazetesi Demirci hakkında yoğun bombardıman yapmıştı, bir takım evraklar açıklamıştı.

Bugün algılanan ise şu; Şevki Demirci gazeteden intikam alıyor.

Yanlış olan şu; Zabıta ekipleri denetim yerinin seçiminde bilgisizlik yaptılar.

Doğrusu şu; Denetim ve tutanak matbaaya yönelik olmalıydı.

Kamuoyunda ki intiba; Ak Parti’li Belediye Başkanı muhalif gazeteyi kapattı.

Bu da yanlış algılama..

Hiçbir belediye bir gazeteyi kapatma yetkisinde değildir. Yayın organının toplatılması veya kapatılması kararı ancak ve ancak mahkeme kararıyla gerçekleşir.

Dolaysıyla  ‘’Belediye gazete kapattı’’ şeklinde söylemler  doğru beyan olamaz.  Tıpkı belediyenin gazetenin yayınına müdahalesi ne kadar yanlışsa , ‘kapattı’ demekte o kadar yanlıştır.

Peki ne olmalı?

Gelinen süreçten sonra taraflara düşen ‘’insani’’ sorumluluklar bellidir. Şevki Demirci, gazete ofisine vurulan mührü encümen kararıyla gözden geçirmeli. Ercan Kurt’ta metin olmalı. En azından konuyu siyasileştirip pompalayanlara karşı da önlemini almalı.

Velhasıl, gazete de bizim belediye de. Yanlış hesap Bağdat’tan dönüyorsa bu da dönmeli. Nitekim gazetenin derdi doğru bilgilendirmek, belediyenin derdi doğru hizmetse, bir doğru çıkar ortaya… Keçi inadına gerek olmadığı.