Bravo Gebze Belediyesi

Gebze Belediye Başkanı Zinnur Büyükgöz'ü ve yönetimini zaman zaman eleştirdiğim oluyor. Tabi bu yaklaşımımızın temel sebebi bireysel değil, mesleğimizin gereğidir... Eksik, yanlış ve hatalı gördüğümüz hizmetleri eleştirirken, doğruyu da gösterip aslında objektif gazeteciliğimizi de ortaya koyuyoruz.
Benim gazetecilik anlayışımda yorumlamak yol göstermek, tenkit etmek ışık olmak demektir. Yani birini eleştirmek o'na veya belirli zümreye hakaret boyutuna varan, küfür içeren yazılar kaleme almak demek değildir. Zaten bilgi birikimi olmayan, kelime dağarcığı bulunmayan yazardan/gazeteciden bir nane de olmaz. Onlar eleştirmekle küfür etmeyi eş anlamlı sanarlar.
Dedim ya; Gerektiğinde Büyükgöz'ü ve yönetimini eleştiriyorum diye... Fakat, gerektiğinde ise takdir ve tebrik etmesini de bildiğimiz inkar edilemez.
Yazının başlığında ''Bravo Gebze Belediyesi'' demişsek, demek ki , ''bravo'yu'' hak ettiklerindendir.
Bravo dememize vesile olan ise, kara bir köpek...Evet , kara bir köpek.
Bilirim ki , hayvan sevgisi olmayanda insan sevgisi olmaz. Ve hayvana değer vermeyen insana da değer vermez. Bu ister bir köpek olsun, ya da kedi, bir inekte olabilir, bir timsahta. Sonuçta hayvan sevgisi ve ilgisi çok önemlidir. Çünkü sevginin doğasında insan veya hayvan ayrımı olmaz.
O nedenle; ara sıra siyaseten insanlar arasında ayrım yaptığını bilsek de, hayvanlara ilgisinden dolayı Gebze Belediyesi'ni içtenlikle tebrik ediyorum ve ''bravo '' diyorum.
Gelelim ayrıntıya...
Bugün Genel Koordinatörümüz Gül Akdemir'le beraber dış randevularımıza yetişmek için adeta mekik dokuduk. Gebze, İzmit, Darıca'yı tavaf yaptık. Gebze'de tam da belediye binasının karşısında bir inşaat firmasına gidecektik. Ben aracımız için park yeri ararken Gül Hanım benden önce binaya girdi ve 2-3 dakika sonra yüzü bembeyaz, rengi atmış, morali sıfır , sinirli bir şekilde yanıma geldi.
- Hayırdır Gül, iyi görünmüyorsun, ne oldu kızım?
-Ercan Bey, böyle vahşet, böyle iğrençlik, böyle zalimlik olmaz. Ne istediler o hayvandan, ne istediler? diyerek ağlamamak için kendini zor tutuyordu.
Merakım daha çok artmıştı ki, fotoğrafı gösterdi. Gideceğimiz firmanın bulunduğu binanın girişinde korkudan kıskıvrak büzülmüş, yara bere içinde, kendini belliki binanın içine zor atmış , tüyleri koparılarak kazınmış yaralı bir siyah köpek. Fotoğrafa bakınca bende kahroldum, hayıflandım, terbiyemi bozmadan bildiğim bütün küfürleri sıraladım köpeğe bu eziyeti çektirenlere. Gül , kendi kendini yiyordu. Evinde de bir köpek besleyen arkadaşımız yaralı köpeği görünce neredeyse insanlardan nefret etme derecesindeydi. Haklıydı.
O moral mozukluğu ve psikoloji ile röportaj randevusunu gerçekleştiremeyeceğimizi anlayınca firmaya gitmekten vaz geçtik. Mutlukent'te, Merkez Pirma'da Dr. Hakan Höbek'e yapacağımız ziyarete doğru ilerlerken ilk iş zabıtayı aramak oldu. Zabıta Komiseri Volkan Saltaş'a telefonda durumu izah edip az evvel Gül'ün çektiği fotoğrafı attık ve adres verdik. Saltaş'ta durumu derhal veteriner birimine ileteceğini aktardı. Aradan kısa bir süre geçmişti ki, Gebze Belediyesi veteriner biriminden Orhan Yakar isimli bir personel aradı. Kendisine de durumu anlattık.
Aradan 10 dakika geçmemişti ki, telefonumuz tekrar çaldı. ''Ercan Bey, köpeği aldık, çok korkmuş , zor zapettik, gerekli veteriner müdahalesi yapılmak üzere götürüyoruz. Duyarlılığınız için teşekkür ederiz.'' dedi belediye personeli.
İşte şimdi niçin Gebze Belediyesi'ne bravo dediğimi anladınız mı?
Bu tür konular önemli, hassas, duygusal, insani...
Bir köpeği kurtarmak, anında müdahale etmek, bir cana can olmak benim felsefeme göre takdir edilecek edadır. Hayvan veya insan, can candır. Allah'ın yarattığı her canlı kıymetlidir. Ve Allah'ın verdiği canı ancak Allah alır. Cana kast edenler ise canidir,meczuptur, ruh hastasıdır.
Bu nedenle Gebze Belediyesi'ne konuya dair hassasiyetlerinden dolayı teşekkür ediyorum, Başkan Zinnur Büyükgöz'ü böylesi ekip kurduğu için tebrik ediyorum ve bizim Gül Akdemir'i insani duygusundan dolayı takdir ediyorum.
Bravo Gebze Belediyesi...