ASİYE ATİLLA'YI UĞURLARKEN

Gebze’de İlyasebey Camii’nin avlusundayız. Musalla taşında yatan merhumeyi uğurlayacağız son yolculuğuna. Ancak ortam siyaset kokuyor.

Kiminin annesi ablası, kiminin teyzesi yengesi, kiminin büyükannesi... Bizim Türker Demirci’nin ise kayınvalidesi Asiye Atilla.

Tam bir Karadeniz kadını.

Mert, yürekli, aile bağları kuvvetli, inançlı, şefkatli, hayırsever, eli öpülesi bir anne. Asiye Abla’yı uğurlama gelenlerin oluşturduğu kalabalık bir mozaik oluşturmuş. O mozaiğin içinde her şey var.

Genç var, yaşlı var, kadın var, erkek var.

İşadamı var, işçi var, sanayici var, esnaf var, belediye başkanı var, gazeteciler var.

Siyasetçiler var.

Siyasi partilerin aday adayları var.

Ne mutlu Asiye Abla’ya.. Ne mutlu ki ona, yüzlerce seveni ile uğurlanıyordu ebediyete. Geri de  bıraktığı onlarca  gözü yaşlı  seveniyle.

Avlu, siyasetçi kaynıyordu, siyasetçilerin olduğu yerde siyaset olur.  Bazen siyaset yapmak ne cenaze dinliyor, ne de düğün.  O gün farklıydı, ortam siyaset kokuyordu doğru, siyasetçi çoktu doğru, ama siyaset yoktu.

Asiye Abla vardı...

Ona olan sevgi, saygı, ayrılık acısı vardı.

Ve o son yolculuk durup uzaklara dalmamızı sağladı, düşünmemize  vesile oldu.  Güzel tarafı şuydu; siyasetin en ateşli döneminde bile insanların  kucaklaşması gerektiğini  hatırlattı.

İnsanlar fani, ölüm hak. Gerçek.

Ne ekersen onu biçiyorsun, gerisi laf.

Asiye Abla’yı uğurlarken o gün,  bir kez daha barışı kardeşliği düşündüm. Barış sürecinde atılan adımları hayal ettim. Sürecin varması gerektiği noktayı düşündüm.

İnsanların nefretten kinden  uzak, dostlukların baki kaldığı güzel gelecekleri hayal ettim. Efendilerin çocuklara kıymadığı, zenginin fakiri  hakir görmediği, güçlünün zayıfı  ezmediği    günleri düşündüm.

Silahların tümüyle toprağa gömüldüğü, cezaevlerinin boşaldığı, yeni ve temiz bir Türkiye’yi temenni ettim.

O gün Asiye Abla’yı son yolculuğuna gönderirken çok şey düşündüm.

Hep iyi şeyler düşündüm..

Ve dua ettim, iyi düşüncelere yönelmemize vesile oldun Asiye Abla. Mekanın  cennet olsun, ruhun şad olsun.  Bu vesileyle Atilla Ailesi’ne, Türker kardeşime, Nurşen yengemize sabır ve başsağlığı diliyorum.